تربیت فرزند با محبت ائمه علیهم السلام
محبت اهل بیت علیهم السلام نقش کلیدی در تربیت فرزندمان دارد.

چطور فرزندانی دوستدار اهل بیت علیهم السلام تربیت کنیم؟
چگونه از محبت اهل بیت علیهم السلام برای تغییر رفتار فرزندمان استفاده کنیم؟

راهنمای من تویی!

امام زمان علیه السلام راهنمای ما و فرزندانمان

راهنما ی فرزند ما امام زمان علیه السلام است.

خداوند در قرآن کریم فرموده‌است که

لِکُلِّ قَوْمٍ هاد برای هر قومی هدایت‌گری است

(سوره رعد آیه‌ی ۷).

هر امامی برای کسانی که هم عصر او هستند هدایت­گر است

(عَنِ الْفُضَیْلِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ ع عَن قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ- وَلِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ فَقَالَ کُلُّ إِمَامٍ هَادٍ لِلْقَرْنِ الَّذِی هُوَ فِیهِمْ.  (الکافی (ط – الإسلامیه) ؛ج‏۱ ؛ ۱۹۱)).

آیا خود ما به این مطلب باور داریم؟

آیا سر دوراهی­ های زندگی به آن آقای بزرگوار مراجعه می­کنیم؟

یا در هر مشکل به هر کس و ناکسی رو می­زنیم,  به هر چنار و مناری متوسل می­شویم,

در خانه­ هر صاحب مقام و بی­ مقامی می­رویم به جز مراجعه به حضرت صاحب الزمان علیه السلام!

بیاییم از ان بزرگوار کمک بگیریم, به ایشان مراجعه کنیم, با ایشان درد و دل کنیم.

نگوییم که ایشان در غیبت هستند,

امامان و پیامبران دیگر هم در غیبت بوده ­اند،‌

(کتاب کمال الدین شیخ صدوق مجموعه‌ی داستان‌های غیبت پیامبران قبل است) کتاب کمال الدین و تمام النعمه

امام چه غایب و چه حاضر حجت خداوند بر روی زمین است و به امر خداوند مسئول هدایت و راهنمایی ماست.

امام صادق علیه السلام که در مدینه بودند برای شیعیان ایران هم امام بودند و هدایت گر!

چه بسا یک فرد شیعه در ایران به دنیا می­آمد, زندگی می­کرد و از دنیا می­رفت و امام صادق علیه السلام را نمی­دید,

ولی حضرت صادق علیه­السلام امامش بود, راهنمایش بود…

امروز هدایت­گر ما حضرت امام زمان, حجت بن الحسن, علیه السلام است.

طبق فرموده قرآن امروز هدایت را باید از ایشان خواست.

در درجه اول برای تربیت خودمان و سپس تربیت فرزندانمان باید به آن بزرگ مراجعه کنیم و از ایشان هدایت بجوییم.

اگر امام زمان را به امامت قبول داریم, از ایشان راهنمایی بگیریم,

اگر قبولش نداریم…

پدر و مادر عزیز! بیایید اگر هم امام زمان را قبول نداریم,

(حتی اگر مسلمان و شیعه نیستیم)  امتحان کنیم,

رو به سوی قبله کنیم و از ته دل بگوییم که آقا در سایتی خوانده­‌ام که شما هستید,

اگر هستید و کاری از دستتان برمی­آید, من را به سوی خودتان راهنمایی کنید.

بیایید این راه را هم امتحان کنید

در مشکلاتتان به این آقای مهربانی که خداوند برای دست­گیری و کمک به ما قرارش داده است, مراجعه کنیم و از او مدد بگیریم.

چطور با ایشان صحبت کنیم؟

بررسی تفضیلی راه‌های مراجعه به امام زمان علیه ‌السلام به مجالی دیگر نیازمند است،

ولی آسان­ترین راه برای ارتباط ایشان, صحبت خودمانی هر روزه با امام زمان علیه السلام است.

هیچ مقدماتی نمی­خواهد, خیلی راحت رو به قبله بایستیم یا بنشینیم,

به امام زمانمان سلام عرض کنیم و به زبان فارسی با ایشان صحبت کنیم.

مشکلاتمان را بگوییم، از ایشان کمک بخواهیم, راهنمایی بخواهیم, خداوند متعال امام زمان علیه السلام را هدایت­گر ما قرار دارد

و با لطفش ایشان را از گفتار ما باخبر می­کند.

مطمئن باشیم سلام ما به محضر ایشان می‌رسد، و به اذن خداوند متعال از گفتار ما با خبر می‌شوند.

این راه هموارترین , بدون مقدمه­ترین و سریع­ترین راه ممکن است.

برای این صحبت خودمانی برنامه­ریزی کنیم, یک زمانی در ۲۴ ساعت را به این کار اختصاص دهیم.

مثلا بعد از نماز مغرب یا قبل از خواب یا …پنج دقیقه با آقایمان حرف بزنیم و درد و دل کنیم!

همین الان رو به قبله کنید و سلامی به آقا بدهید و برای تربیت فرزندمان از ایشان کمک بگیریم.

البته سلام ­های متعدد و زیارت نامه­ های مختلفی برای این­ کار نقل شده است,

ولی روح ارتباط با آن حضرت مهم­تر از این آداب ظاهری است. اگر از همین گفتگوهای بی­ مقدمه و خودمانی نتیجه گرفتیم,

و خواستیم بهتر و مودبانه­تر با آن بزرگ صحبت کنیم, خواندن زیارت آل­ یس و زیارت سلام الله الکامل (هر دو در کتاب مفاتیح الجنان نقل شده است) توصیه می­‌شود.

 

بهترین پناهگاه

به پناه­گاه برویم!

9509141938

در یکی از روزهای زمستان ۱۳۶۶ در مدرسه  بودم,

معلم داشت درس می­داد که صدای انفجار موشک آمد،‌

البته قبل از آن هم هواپیماها تهران را بمب­باران می­کردند,

ولی از شب قبل موشک­ها مرتب به تهران می‌خوردند، آن روز صبح وضع متفاوت بود،

قبل از آن صدام با هواپیما تهران را بمباران می‌کرد،‌

معمولا چند دقیقه قبل از رسیدن هواپیما به آسمان تهران،‌رادیو وضعیت قرمز اعلام می‌کرد و مردم آماده می‌شدند،‌

ولی چون رادارها قادر به تشخیص موشک‌ها نبودند،‌  نمی‌شد قبل از برخورد موشک آمادگی لازم را کسب نمود.

موشک دوم که خورد،‌ ناظم مدرسه به کلاس آمد و گفت بچه‌ها به حیاط بروند،‌ ما را در پناهگاهی که در حیاط مدرسه بود بردند،

چند دقیقه, یک ربع, نیم ساعت ولی از بقیه­ موشک­ها خبری نبود.

بالاخره آن روز مدرسه­ را زودتر تعطیل کردند و بعد از آن هم تا ماه­ها مدرسه­ها تعطیل شد.

آن‌وقت‌ها می‌گفتند اگر درون این پناهگاه‌ها بروید،‌ حتی اگر موشک‌ یا بمب مستقیما روی پناهگاه بخورد، درون آن زنده می‌مانید.

 

 

مدرسه­ ی خوب امن هست؟

بهترین پناهگاه برای فرزندان ما در برابر فضاهای ناسالم واقعی و مجازی چیست؟

خیلی وقت‌ها ما والدین فکر می‌کنیم اگر فرزندمان را در یک مدرسه‌ی خیلی خوب ثبت نام کنیم فرزندمان از مشکلات اخلاقی در امان می‌باشد.

ولی مسئولین منصف این مدارس چیز دیگری می‌گویند.

چند سال قبل با مدیر یکی از برترین مدارس مذهبی تهران صحبت می‌کردم.

می‌گفت دانش‌آموزی را در یک مدرسه غیر انتفاعی و مذهبی خیلی خوب ثبت‌نام می‌کنند,

اتفاقا این فرد در کلاس پیش دانش‌آموز دیگری می‌نشیند که از لحاظ اخلاقی و خانواده‌گی مشکل دارد،

از طرفی برخی اوقات فرزند ما در یک مدرسه‌ی دولتی در کنار کسانی می­نشیند که خانواده‌دار و با اخلاق هستند

و در هر دو صورت از هم‌کلاسی‌هایش بیش از محیط مدرسه رنگ می‌گیرد!

لذا نمی‌توانیم چون فرزندمان را در یک مدرسه خوب ثبت‌نام کرده‌ایم بگوییم که حتما تربیت مناسبی پیدا می‌کند.

 

 

بهترین پناه­ فرزند مان

چه کنیم؟  کدام پناه­گاه هست که اگر داخل آن برویم مطمئن می­شویم که از خطرات در امان می­مانیم؟

آیا اگر از فرزندانمان موبایل‌های هوشمند را بگیریم آنان در امان هستند؟

یا اگر فرزندانمان را رها کنیم؟

این همان دوراهی بود که سلطان بانو داشت: فرزندم را بفرستم تهران از دست می‌رود یا اگر در روستا پیش خودم بماند، در امان است؟

برای اشنا شدن با داستان سلطان بانو خواندن کتاب “تربیت به روش سلطان بانو” توصیه می‌شود.

https://goo.gl/BxxEp5

 

واقعیت این است که من توانایی نگه‌داری خودم را هم ندارم چه رسد به فرزندم!

ما سعی می‌کنیم که فرزندمان در محیطی سالم رشد یابد،

ولی در حیطه‌ای که خارج از کنترل ماست چه کنیم؟

کدام پناه­گاه هست که اگر داخل آن برویم مطمئن می­شویم که از خطرات در امان مانده­ایم؟

راه نجاتی که بتوانیم بگوییم قطعا ما را از انحرافات نجات می­دهد چیست؟

خداوند متعال از سر لطف و عنایتش در هر زمان یک پناه‌گاهی برای ما  قرار داده است که

می‌توانیم با مراجعه‌ی به او خودمان را از خطرات در امان بداریم.

تا زمانی که ما درون این پناه‌گاه قرار داشته باشیم، از تمام آسیب‌ها مصون هستیم.

تنها و تنها در یک صورت است که این پناه‌گاه ما را نجات نمی‌دهد: وقتی از این پناهگاه خارج شویم!

اهل بیت پیامبر صلوات الله علیهم اجمعین این پناهگاه مستحکم هستند,

هر که به آنان متوسل شود و دست به دامن ایشان شود از تمام خطرات در امان می‌ماند.

بیاییم دست نیاز به دامان آن بزرگانی بزنیم که خداوند متعال آنان را پناهگاه ما قرار داده است,

خودمان و فرزندانمان به آن بزرگان پناه ببریم.

اول خودمان بچشیم!

 

تا بحال شده است بدانیم کاری اشتباه است ولی انجامش دهیم؟

می­دانیم و عقلمان به ما می‌‌گوید که نباید دروغ بگوییم,

ولی وقتی پای یک معامله­ بزرگ می­رسیم,

نمی­توانیم خودمان را کنترل کنیم و دروغ می­گوییم. خیلی ­جاها می­دانیم کاری درست است و می­خواهیم انجامش دهیم,

ولی توان انجامش را نداریم.

خداوند مهربان برای ما امامانی را قرار داده است که در این مواقع, اگر از آنان کمک بخواهیم دستمان را می­گیرند.

یک بار امتحان کنید,

در جایی که به دستور عقلمان کاری را باید ترک کنیم ولی دلمان همراهی نمی­کند از آن امام بزرگ کمک بگیریم!

باور کنیم که الان هم امام داریم, اگرچه غایب است,

ولی مسئولیت محافظت ازما با اوست, و او در همین زمان هم اگر ما به ایشان مراجعه کنیم,

دستمان را می­گیرد و نجاتمان می­دهد.

به فرزندانمان بیاموزیم:  فرزندم هر وقت می­‌دانستی کاری اشتباه است ولی نمی­توانستی خودت را کنترل کنی, به امام زمانت متوسل شو!

بگوییم یا صاحب الزمان شما امام من  و پناه من هستی,

من از شما کمک می­خواهم تا این کار اشتباه را انجام ندهم.

همیشه با کمک خواستن از امام زمان علیه السلام, ما موفق می­شویم کار اشتباه را ترک کنیم!

بیاییم این کار را انجام دهیم,

اگر خودمان دیدیم و تجربه کردیم و یافتیم که امام زمان علیه السلام کمک­ کار و یاور ماست, و در هر پرتگاه و لغزشگاهی دست­ما را می­گیرد,

آن­وقت می­توانیم همین مطلب را به فرزندمان هم انتقال دهیم