به پناه­گاه برویم!

در یکی از روزهای زمستان ۱۳۶۶ در مدرسه  بودم,

معلم داشت درس می­داد که صدای انفجار موشک آمد،‌

البته قبل از آن هم هواپیماها تهران را بمب­باران می­کردند,

ولی از شب قبل موشک­ها مرتب به تهران می‌خوردند، آن روز صبح وضع متفاوت بود،

قبل از آن صدام با هواپیما تهران را بمباران می‌کرد،‌

معمولا چند دقیقه قبل از رسیدن هواپیما به آسمان تهران،‌رادیو وضعیت قرمز اعلام می‌کرد و مردم آماده می‌شدند،‌

ولی چون رادارها قادر به تشخیص موشک‌ها نبودند،‌  نمی‌شد قبل از برخورد موشک آمادگی لازم را کسب نمود.

موشک دوم که خورد،‌ ناظم مدرسه به کلاس آمد و گفت بچه‌ها به حیاط بروند،‌ ما را در پناهگاهی که در حیاط مدرسه بود بردند،

چند دقیقه, یک ربع, نیم ساعت ولی از بقیه­ موشک­ها خبری نبود.

بالاخره آن روز مدرسه­ را زودتر تعطیل کردند و بعد از آن هم تا ماه­ها مدرسه­ها تعطیل شد.

آن‌وقت‌ها می‌گفتند اگر درون این پناهگاه‌ها بروید،‌ حتی اگر موشک‌ یا بمب مستقیما روی پناهگاه بخورد، درون آن زنده می‌مانید.

مدرسه­ ی خوب امن هست؟

بهترین پناهگاه برای فرزندان ما در برابر فضاهای ناسالم واقعی و مجازی چیست؟

خیلی وقت‌ها ما والدین فکر می‌کنیم اگر فرزندمان را در یک مدرسه‌ی خیلی خوب ثبت نام کنیم فرزندمان از مشکلات اخلاقی در امان می‌باشد.

ولی مسئولین منصف این مدارس چیز دیگری می‌گویند.

چند سال قبل با مدیر یکی از برترین مدارس مذهبی تهران صحبت می‌کردم.

می‌گفت دانش‌آموزی را در یک مدرسه غیر انتفاعی و مذهبی خیلی خوب ثبت‌نام می‌کنند,

اتفاقا این فرد در کلاس پیش دانش‌آموز دیگری می‌نشیند که از لحاظ اخلاقی و خانواده‌گی مشکل دارد،

از طرفی برخی اوقات فرزند ما در یک مدرسه‌ی دولتی در کنار کسانی می­نشیند که خانواده‌دار و با اخلاق هستند

و در هر دو صورت از هم‌کلاسی‌هایش بیش از محیط مدرسه رنگ می‌گیرد!

لذا نمی‌توانیم چون فرزندمان را در یک مدرسه خوب ثبت‌نام کرده‌ایم بگوییم که حتما تربیت مناسبی پیدا می‌کند.

بهترین پناه­ فرزند مان

چه کنیم؟  کدام پناه­گاه هست که اگر داخل آن برویم مطمئن می­شویم که از خطرات در امان می­مانیم؟

آیا اگر از فرزندانمان موبایل‌های هوشمند را بگیریم آنان در امان هستند؟

یا اگر فرزندانمان را رها کنیم؟

این همان دوراهی بود که سلطان بانو داشت: فرزندم را بفرستم تهران از دست می‌رود یا اگر در روستا پیش خودم بماند، در امان است؟

برای اشنا شدن با داستان سلطان بانو خواندن کتاب “تربیت به روش سلطان بانو” توصیه می‌شود.

https://goo.gl/BxxEp5

واقعیت این است که من توانایی نگه‌داری خودم را هم ندارم چه رسد به فرزندم!

ما سعی می‌کنیم که فرزندمان در محیطی سالم رشد یابد،

ولی در حیطه‌ای که خارج از کنترل ماست چه کنیم؟

کدام پناه­گاه هست که اگر داخل آن برویم مطمئن می­شویم که از خطرات در امان مانده­ایم؟

راه نجاتی که بتوانیم بگوییم قطعا ما را از انحرافات نجات می­دهد چیست؟

خداوند متعال از سر لطف و عنایتش در هر زمان یک پناه‌گاهی برای ما  قرار داده است که

می‌توانیم با مراجعه‌ی به او خودمان را از خطرات در امان بداریم.

تا زمانی که ما درون این پناه‌گاه قرار داشته باشیم، از تمام آسیب‌ها مصون هستیم.

تنها و تنها در یک صورت است که این پناه‌گاه ما را نجات نمی‌دهد: وقتی از این پناهگاه خارج شویم!

اهل بیت پیامبر صلوات الله علیهم اجمعین این پناهگاه مستحکم هستند,

هر که به آنان متوسل شود و دست به دامن ایشان شود از تمام خطرات در امان می‌ماند.

بیاییم دست نیاز به دامان آن بزرگانی بزنیم که خداوند متعال آنان را پناهگاه ما قرار داده است,

خودمان و فرزندانمان به آن بزرگان پناه ببریم.

اول خودمان بچشیم!

تا بحال شده است بدانیم کاری اشتباه است ولی انجامش دهیم؟

می­دانیم و عقلمان به ما می‌‌گوید که نباید دروغ بگوییم,

ولی وقتی پای یک معامله­ بزرگ می­رسیم,

نمی­توانیم خودمان را کنترل کنیم و دروغ می­گوییم. خیلی ­جاها می­دانیم کاری درست است و می­خواهیم انجامش دهیم,

ولی توان انجامش را نداریم.

خداوند مهربان برای ما امامانی را قرار داده است که در این مواقع, اگر از آنان کمک بخواهیم دستمان را می­گیرند.

یک بار امتحان کنید,

در جایی که به دستور عقلمان کاری را باید ترک کنیم ولی دلمان همراهی نمی­کند از آن امام بزرگ کمک بگیریم!

باور کنیم که الان هم امام داریم, اگرچه غایب است,

ولی مسئولیت محافظت ازما با اوست, و او در همین زمان هم اگر ما به ایشان مراجعه کنیم,

دستمان را می­گیرد و نجاتمان می­دهد.

بگوییم یا صاحب الزمان شما امام من  و پناه من هستی,

من از شما کمک می­خواهم تا این کار اشتباه را انجام ندهم.

همیشه با کمک خواستن از امام زمان علیه السلام, ما موفق می­شویم کار اشتباه را ترک کنیم!

بیاییم این کار را انجام دهیم,

اگر خودمان دیدیم و تجربه کردیم و یافتیم که امام زمان علیه السلام کمک­ کار و یاور ماست, و در هر پرتگاه و لغزشگاهی دست­ما را می­گیرد,

آن­وقت می­توانیم همین مطلب را به فرزندمان هم انتقال دهیم