چگونه مادر نمونه باشیم ؟ خیلی از والدین گله دارند که فرزندشان قدر زحمت‌های آنها را نمی‌داند، در حالیکه والدین زمان و انرژی زیادی را برای آنان صرف می‌کنند.

اگر یک کاغذ برداریم و فهرستی از کارهایی که برای فرزندمان انجام می‌دهیم را بنویسیم تازه متوجه ابعاد گسترده‌ی خدماتی که به فرزندمان ارائه می‌دهیم می‌شویم.

پدر و مادر بودن یعنی انجام خدمت: از زمانی که فرزند به دنیا می‌آید (و حتی قبل از تولد) تا زمانی که ما یا فرزندمان از دنیا می‌رویم.

(واقعیت این است که خیلی وقت‌ها پدر یا مادر از دنیا رفته به خواب دیگران می‌آید که فرزندم مشکل دارد و شما کمک کنید.

همین چند وقت پیش دایی من که بیش از ۳۰ سال بود از دنیا رفته بود به خواب مادرم آمد و درخواست نموده بود که مادرم به کمک دختر داییم برود.)

• وقتی در بستن بند کفش فرزندمان به او کمک می‌کنیم،‌
• وقتی مایحتاجی را که لازم دارد برایش تهیه می‌کنیم,
• وقتی لباسش را اتو می‌کنیم و …

در حال خدمت به فرزندمان هستیم.

حدیث مفصلی از حضرت امیرمومنان علیه السلام نقل شده است که قسمتی از آن را در اینجا می‌‌آوریم. «روزى فاطمه علیها السلام نزدیک اجاق نشسته بود و من عدس پاک مى‏کردم. در این حال پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نزد ما آمد و فرمود:
اى ابوالحسن! پاسخ دادم: لبیک! اى رسول خدا صلى الله علیه و آله!
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: اى على علیه السلام! هرکس در خانه- با خوشرویى- در خدمت اهل خانه‌اش باشد، خداوند تعالى نامش را در دیوان شهیدان ثبت می‌‏کند و در برابر هر شب و روز پاداش هزار شهید براى وى می‌‏نویسد.. »

بخوانید:هدیه دادن راهی برای ابراز محبت به فرزندمان

چگونه مادر نمونه باشیم :خدمت به فرزندم اینگونه نباشد!

برای اینکه فرزندمان ما را مادر نمونه بداند،‌باید نگرش و نوع خدماتی که انجام می‌دهیم متفاوت باشد.

درادامه برخی از شرایطی که خدمات ما را از بین می‌برد با هم مرور می‌کنیم:

خدمت، بردگی نیست!

من قبل از بیان این مثال از همه پدر و مادران فداکار عذرخواهی می‌کنم ولی بابت روشن شدن بحث، این مقایسه را بیان نموده‌ام.

‌تفاوت مادری که خودش را وقف فرزندش می‌نماید با یک برده که مجبور است شبانه روز در خدمت اربابش باشد چیست؟

آن برده مجبور به انجام کار است ولی مادر با عشق کار می‌کند. واقعیت این است که اگر عشق و علاقه‌ی مادر به فرزندش نباشد تفاوت مهمی در بین این دو رفتار وجود ندارد!
علاقه‌ی مادر باعث می‌شود که انجام این همه خدمت برای فرزندان, ارزش و جایگاه مادر را بالاتر شود.

فداکاری کریمانه و بزرگ‌منشانه مادر را همه می‌ستایند، انجام کارهای ریز و درشت

مادر برای فرزندش (از شستن پای نوزادش تا هم‌بازی شدن با کودک نوپایش تا دلسوزی در آموزش فرزند دبستانی تا کنار آمدن با نوجوان بدقلق تا….) باعث بالارفتن جایگاه او در چشم دیگران است.

در مقابل: یک برده کارهایش را براساس محبت انجام نمی‌دهد، او مجبور به خدمت است,

لذا انجام هر کاری برایش تحقیر است و کوچکی.‍!
دقت کنیم تا یادمان نرود خدمات ما برای فرزندانمان به اختیار و علاقه خودمان صورت می‌گیرد و لذا باید با عشق (و نه تلخ‌کامی) همراه باشد.

اگر این چنین باشد فرزند ما هم ناخودآگاه ما را به بزرگی می‌شناسد.

هر چه بیشتر به او خدمت کنیم، در چشم او جایگاه بالاتری می‌یابیم.

اما

اگر انجام کار برای فرزندمان همراه با غر و ناله و اکراه باشد،‌ هیچ‌یک از اثرات فوق را ندارد و اصلا ابراز محبت نیست.

خدمت معامله نیست!

اگر به فرزندمان بگوییم این‌کار را بکن تا من هم آن کار را انجام دهم:

اگر می‌خواهی مانتویت را اتو کنم باید شامت را کامل بخوری یا اتاقت را مرتب کن تا من به تو دیکته بگویم یا… با فرزندمان داریم معامله می‌کنیم.

او کاری را انجام می‌دهد که ما می‌خواهیم، ‌در مقابل ما هم کاری را انجام می‌دهیم که او می‌خواهد.

پس برای ابراز محبت به فرزندمان باید خدمات بدون چشم‌داشت صورت گیرد, تا او کرامت را ببیند!

محبت را نمی‌‌توان خرید و فروش کرد, وقتی محبت ارزشمند و سازنده است که فرزندمان آن را بدون هیچ پیش شرطی به طور مطلق دریافت کند.

فرزندم تو را دوست دارم چه نمره ات ۲۰ باشد چه ده! تو را دوست دارم چون پاره تن من هستی!

مطالعه کنید: چکار کنم پسرم درس بخواند؟

مواظب باشیم شخصیت فرزندمان کودک نماند.

چندسال پیش مستاجری داشتیم که بعد از چند ماه کارشان به جدایی کشید.

یکی از مشکلات اصلی این جا بود که عروس خانم قادر به انجام کارهای ساده‌ی منزل هم نبود. کارهایی از قبیل گوشت شستن و غذا پختن و جارو کردن!

متاسفانه زندگی این تازه داماد و عروس به دلیل حمایت‌ها ‌و عدم توانمند شدن عروس خانم از هم پاشید.

اگر دختران ما کارهای منزل را از همان کودکی آموخته باشند, در زندگی مستقل خود کمتر دچار مشکل خواهند شد. (البته این مسئله به نوعی دیگر برای آقا پسرها هم مطرح است.)
در اولین روزهای تولد والدین مسئولیت انجام تمام کارهای نوزاد را دارند.

از تغذیه، تعویض پوشاک، حمام بردن،‌ حفظ نوزاد از گرما و سرما و…

هر چه می‌گذرد فرزندمان در انجام امور خودش تواناتر می‌شود. لذا باید بار بیشتری از کارهای خودش را به عهده او بگذاریم. کارهایی که او توانایی انجامش را دارد.
از طرفی با رشد فرزندمان دایره‌ی نیازهایش نیز رشد می‌کند.

نیازهای یک نوزاد در حد خوردن و عوض کردن پوشاک است و تامین لباس مناسب برای او, ولی نوجوان ۱۵ساله‌ی ما نیازهایی بسیار فراتر از این را دارد.

لذا باید سطح خدمات ما به تدریج رشد نماید.

به عبارت دیگر

باید فضا را برای ابراز توانایی‌های فرزندمان باز کنیم.

به عنوان مثال به مرور زمان مسئولیت پهن و جمع سفره را به عهده فرزندمان بگذاریم, یواش یواش شستشوی ظرف‌ها ‌را به او بیاموزیم, و بعد از یک سن کار با اجاق گاز و آشپزی را. خود این آموختن هم یک خدمت به فرزندمان هست.
این گونه فرزندمان می‌‌آموزد که چطور مسئولیت‌های ‌آینده‌ی خود را انجام دهد. فرزند ما (چه پسر و چه دختر) باید آماده زندگی مشترک در آینده‌ای ‌نزدیک باشد.

بخوانید: چگونه با فرزندمان دوست باشیم؟ وقت­ بگذاریم!

چگونه مادر نمونه باشیم : با یاددادن خدمت به دیگران

فرزند ما از ما یاد می‌گیرد که به دیگران خدمت نماید. اگر ما با عشق و علاقه به او خدمت کنیم،‌او هم می‌آموزد که به دیگران (درخانواده و در اجتماع) محبت کند.

اینچنین او بیشتر قدردان محبت‌های ما می‌شود.(چون خودش هم دارد از این طریق محبتش را به دیگران ابراز می‌کند)

برای تمرین دادن فرزندمان می‌توانیم فهرستی از کارهایی که او می‌تواند انجام دهد را آماده نماییم و او از میان آن‌ها انتخاب نماید که الان کدام کار را می‌خواهد انجام دهد! مثلا

• شستن ظرف
• آماده کردن ظرف¬های شام و پهن کردن سفره
• آماده کردن مواد غذایی برای پختن غذا (مثلا پوست گرفتن یا تکه کردن سیب¬زمینی)
• جمع کردن وسایل و مرتب کردن خانه
• جارو زدن
• مرتب کردن کمد خودش
• خالی کردن ماشین لباس¬شویی و پهن کردن لباس¬ها
• رسیدگی و آب دادن به گلدان¬ها
• با توجه به توانایی¬ها و سن و سال فرزندمان فهرستی از کارهایی که می¬تواند انجام دهد را بنویسیم.

بخوانیم: راه‌های دیگر ابراز محبت به فرزند

خصوصیات یک مادر خوب: نمونه‌ای ‌از خدماتی که می‌‌توانیم به فرزندانمان ارائه کنیم:

ما به عنوان مادر نمونه باید چه خدماتی را به فرزندمان ارائه دهیم؟

خدماتی که فرزندمان قادر به انجام آن نباشد.

فرزند ما بعد از یک سالگی مقداری از کارهای خودش را باید خودش انجام دهد, سعی کنیم انجام آن کارها را به او واگذاریم.

مثلا فرزند شش ساله ما می‌تواند لباسش را کامل بپوشد, این کار را به خودش می‌سپاریم, ولی ممکن است دکمه‌ی سرآستینش را نتواند ببندد در اینجا ما کمکش می‌کنیم.

قانون خدمت به فرزند این است: کارهایی را برای فرزندمان انجام دهیم که خارج از توان او باشد. مثلا موارد زیر توصیه می¬شود:
• کمک به فرزندمان در انجام تکالیف سخت مدرسه
• درست کردن غذای مورد علاقه‌ی فرزندمان در روزهای خاص (مثلا روزهایی که امتحان سختی را داشته است)
• کمک کردن و پرستاری از فرزندمان هنگام بیماری
• راهنمایی به دخترتان در انتخاب لباس مناسب برای مهمانی
• تعمیر اسباب بازی‌های ‌فرزندتان

راهکارهایی برای مادر نمونه بودن و انجام خدمت ارزشمند به فرزندان در این نوشته ارائه شد.
امیدوارم با انجام این راهکارها فرزندتان شما را مادر نمونه بداند و قدردان زحمات و خدماتی که برایش می‌کشید باشد.