چه کارهایی انجام دهیم تا فرزندمان بفهمد ما دوستش داریم.

چگونه با فرزندم دوست باشم ؟ چطور وقت‌هایی که با فرزندانمان هستیم، موثر باشد!

چگونه با فرزندم دوست باشم ، احتمالا شما هم شنیده‌اید که بهترین راه تربیت فرزند ایجاد یک رابطه عاطفی و محبت آمیز است!

چگونه رفتار کنیم تا فرزندمان بداند دوستش داریم؟
یکی از مهمترن و موثرترین راه برای ابراز محبت به فرزندمان، وقت‌گذاری موثر با اوست!

در مورد وقت‌گذاری عمومی به این مقاله مراجعه کنید:چگونه با فرزندمان دوست باشیم؟ وقت­ بگذاریم!

منظورمان از وقت‌گذاری خصوصی زمان‌هایی است که با فرزندمان تنها هستیم. ممکن است با پسر۱۵سالیتان به استخر بروید،‌ یا با دخترتان به خرید، یا با فرزندتان به پارک بروید. یا در منزل در یک اتاق با فرزندتان تنها باشید و با هم حرف بزنید.
این روش ابراز محبت بسیار زمان‌بر است، ولی به فرزند ما این حس را منتقل می‌کند که برای ما ارزشمند است: “اولویت زندگی من تویی” رسیدن این پیام به فرزندمان می‌تواند در زندگی او بسیار مهم باشد.

چگونه با فرزندم دوست باشم : برنامه‌هایی برای با هم بودن داشته باشیم!

خوب درزمان‌هایی که با فرزندمان هستیم،  چه‌کارهایی را باید انجام دهیم؟

من دریک دسته‌بندی یک سری از کارهایی را که می‌توانیم با فرزندمان به صورت مشترک انجام دهیم را در این دسته‌ها آورده‌ام.

البته ممکن است شما بنابر موقعیت خودتان مواردی را حذف یا اضافه نمایید:

 

چگونه با فرزندم دوست باشم : شرکت در یک فعالیت اجتماعی:

مثلا در یک مجلس مذهبی شرکت کنیم.

چگونه با فرزندم دوست باشم : زمان معین روزانه داشته باشیم!

مثلا برای کودکانمان می‌توانیم شب‌ها هنگام خواب داستان بگوییم (قصه گفتن یکی از روش‌های خیلی خوب برای آموختن مطالب ومهارت‌ها به فرزندانمان است)

چگونه با فرزندم دوست باشم : هم‌فکری با فرزندمان:

مثلا دیدن عکس‌هایی که او گرفته است، پرسیدن نظر فرزندمان در مورد مسافرت یا مهمانی رفتن

هم‌فکری باید در زمینه‌هایی باشد که فرزندمان به آن علاقه دارد.

پس در درجه اول علائق فرزندتان را بشناسید و در مرحله بعد در مورد آن‌ها صحبت کنید!

چگونه با فرزندم دوست باشم : با فرزندمان بازی کنیم:

یعنی هم‌بازی فرزندانمان شویم.

چگونه با فرزندم دوست باشم

وقت گذاری اختصاصی با فرزند

مطمئنم که شما والدین فرهیخته برای بازی با فرزندتان طرح‌هایی دارید: کتاب‌های زیادی هم در خصوص یاددادن بازی به والدین وجود دارد.

با یک جستجو در اینترنت به راحتی می‌توانید انواع و اقسام بازی‌ها را بیابید. از بازی‌های بی‌صدا مثل پانتومیم (یک کلمه را نفر اول مخفیانه به نفر دوم می‌گوید و او باید با پانتومیم فوق را به نفر سوم منتقل کند!)

تا کمک گرفتن از فرزند در کارهای خانه (مثلا امروز زهرا خانم آشپز شده است و کارهای آماده کردن پیتزا را انجام داده است)

و بازی‌های حرکتی (مثلا چهار دست و پا رفتن و فرزند را روی کمر سوار کردن: برای فرزندان کوچک‌تر) و… بازی‌ها و بازی‌کردن دنیای خودش را دارد و بررسی و دسته‌بندی و آموزش آن خارج از موضوع ماست.

فقط این نکته را می‌گوییم که آینده‌ی آموزش در جهان آموزش با بازی‌کردن است.
لطفا همین الان یک بازی که بتوانیم با فرزندمان در فضای منزل انجام دهیم را طراحی کنید!

آموزش:

البته باید دقت کنیم که آموزش با موعظه تفاوت دارد. برای اینکه آموزش ما به موعظه تبدیل نشود موارد زیر را رعایت نمایید:

  1.  دلیل ارائه دهیم: “افرادی که مطالعه بیشتری دارند جایگاه اجتماعی بالاتری در جامعه دارند.”
  2. احساسات خودمان را بگوییم. “من احساس می‌کنم مطالعه کردن انسان را برای گرفتن تصمیمات صحیح کمک می‌کند.”
  3. با تعصب همراه نباشد: “کسی که کتاب نخواند بی‌شعور است.”
  4. برای فرزندمان تعیین تکلیف نکنیم. “تو باید هر روز صد صفحه کتاب بخوانی!”
  5. بیان تشویق‌آمیز
    می‌توانیم (البته با صداقت کامل) جزء به جزء یک رفتار صحیحی را که از فرزندمان دیده‌ایم را بازگو کنیم.
چگونه با فرزندم دوست باشم

چگونه با فرزندم دوست باشم

اجازه دهید یک مثال بزنم: فرض کنید دختر کوچک شما یک نقاشی کشیده است. عکس العمل شما وقتی این نقاشی را به شما نشان می‌دهد چیست؟
می‌توانید بگویید چه نقاشی زیبایی!
می‌توانید تک تک المان‌های آن نقاشی را بررسی کنید! چه خورشید قشنگی!  این آقاهه کی هست؟ فکر کنم این دختره تو هستی که داری می‌خندی! جالبه که همه توی این عکس دارند می‌خندند! می‌شه یه درخت هم کنار این خانواده خوشحال بکشی؟….

یک‌بار دیگر این بخش را مرور کنید و بگویید . در هفت روز گذشته چند دقیقه وقت‌گذاری خصوصی با فرزندتان داشته‌اید؟

گفتگوی باکیفیت:

صحبت کردن با فرزندانمان موجب بهبود ارتباط بهتر ما با آنان است.
با رعایت اصول زیر در گفتگوی با فرزندمان کیفیت گفتگو را بالا ببریم:

  1.  رعایت زبان بدن و نگاه کردن به چشمان فرزندمان
  2. هنگام گفتگو همه‌ی کارهای دیگر را کنار بگذاریم. تلویزیون و موبایل و … خاموش!
  3. در گفتگو به دنبال درک احساسات فرزندمان باشیم.
  4. به زبان بدن فرزندمان دقت کنیم.
  5. حرف او را قطع نکنیم.
  6. با پرسیدن سوال مطمئن شویم که منظورش را درست متوجه شده‌ایم.
  7. به فرزندمان نشان دهیم که درکش می‌کنیم.
  8. اگر می‌خواهیم پیشنهاد دهیم اول از او اجازه بگیریم: می‌‌خواهی نظر من را هم بدانی؟

در این مقاله به وقت‌گذاری اختصاصی با فرزندمان پرداختیم،‌ راهکارهای ارائه شده در این نوشتار به بهبود کیفیت روابط شما با فرزندتان کمک می‌کند.

این مقاله برگرفته از فصل سوم  کتاب “تربیت به روش سلطان‌بانو” می‌باشد.  جهت تهیه این کتاب روی عکس کتاب کلیک نمایید.

تربیت به روش سلطان بانو

چطور مادر نمونه باشیم؟

چگونه مادر نمونه باشیم ؟ فرزندم دوستم داشته باشد و بداند من هم دوستش دارم!

چگونه مادر نمونه باشیم ؟ خیلی از والدین گله دارند که فرزندشان قدر زحمت‌های آنها را نمی‌داند، در حالیکه والدین زمان و انرژی زیادی را برای آنان صرف می‌کنند.

اگر یک کاغذ برداریم و فهرستی از کارهایی که برای فرزندمان انجام می‌دهیم را بنویسیم تازه متوجه ابعاد گسترده‌ی خدماتی که به فرزندمان ارائه می‌دهیم می‌شویم.

پدر و مادر بودن یعنی انجام خدمت: از زمانی که فرزند به دنیا می‌آید (و حتی قبل از تولد) تا زمانی که ما یا فرزندمان از دنیا می‌رویم.

(واقعیت این است که خیلی وقت‌ها پدر یا مادر از دنیا رفته به خواب دیگران می‌آید که فرزندم مشکل دارد و شما کمک کنید.

همین چند وقت پیش دایی من که بیش از ۳۰ سال بود از دنیا رفته بود به خواب مادرم آمد و درخواست نموده بود که مادرم به کمک دختر داییم برود.)

چگونه مادر مهربان و نمونه باشیم

  • وقتی در بستن بند کفش فرزندمان به او کمک می‌کنیم،‌
  • وقتی مایحتاجی را که لازم دارد برایش تهیه می‌کنیم,
  • وقتی لباسش را اتو می‌کنیم و …

در حال خدمت به فرزندمان هستیم.

حدیث مفصلی از حضرت امیرمومنان علیه السلام نقل شده است که قسمتی از آن را در اینجا می‌‌آوریم. «روزى فاطمه علیها السلام نزدیک اجاق نشسته بود و من عدس پاک مى‏کردم. در این حال پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نزد ما آمد و فرمود:
اى ابوالحسن! پاسخ دادم: لبیک! اى رسول خدا صلى الله علیه و آله!
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: اى على علیه السلام! هرکس در خانه- با خوشرویى- در خدمت اهل خانه‌اش باشد، خداوند تعالى نامش را در دیوان شهیدان ثبت می‌‏کند و در برابر هر شب و روز پاداش هزار شهید براى وى می‌‏نویسد.. »

بخوانید:هدیه دادن راهی برای ابراز محبت به فرزندمان

چگونه مادر نمونه باشیم :خدمت به فرزندم اینگونه نباشد!

برای اینکه فرزندمان ما را مادر نمونه بداند،‌باید نگرش و نوع خدماتی که انجام می‌دهیم متفاوت باشد.

درادامه برخی از شرایطی که خدمات ما را از بین می‌برد با هم مرور می‌کنیم:

خدمت، بردگی نیست!

من قبل از بیان این مثال از همه پدر و مادران فداکار عذرخواهی می‌کنم ولی بابت روشن شدن بحث، این مقایسه را بیان نموده‌ام.

‌تفاوت مادری که خودش را وقف فرزندش می‌نماید با یک برده که مجبور است شبانه روز در خدمت اربابش باشد چیست؟

آن برده مجبور به انجام کار است ولی مادر با عشق کار می‌کند. واقعیت این است که اگر عشق و علاقه‌ی مادر به فرزندش نباشد تفاوت مهمی در بین این دو رفتار وجود ندارد!
علاقه‌ی مادر باعث می‌شود که انجام این همه خدمت برای فرزندان, ارزش و جایگاه مادر را بالاتر شود.

فداکاری کریمانه و بزرگ‌منشانه مادر را همه می‌ستایند، انجام کارهای ریز و درشت

مادر برای فرزندش (از شستن پای نوزادش تا هم‌بازی شدن با کودک نوپایش تا دلسوزی در آموزش فرزند دبستانی تا کنار آمدن با نوجوان بدقلق تا….) باعث بالارفتن جایگاه او در چشم دیگران است.

در مقابل: یک برده کارهایش را براساس محبت انجام نمی‌دهد، او مجبور به خدمت است,

لذا انجام هر کاری برایش تحقیر است و کوچکی.‍!
دقت کنیم تا یادمان نرود خدمات ما برای فرزندانمان به اختیار و علاقه خودمان صورت می‌گیرد و لذا باید با عشق (و نه تلخ‌کامی) همراه باشد.

اگر این چنین باشد فرزند ما هم ناخودآگاه ما را به بزرگی می‌شناسد.

هر چه بیشتر به او خدمت کنیم، در چشم او جایگاه بالاتری می‌یابیم.

اما

اگر انجام کار برای فرزندمان همراه با غر و ناله و اکراه باشد،‌ هیچ‌یک از اثرات فوق را ندارد و اصلا ابراز محبت نیست.

خدمت معامله نیست!

اگر به فرزندمان بگوییم این‌کار را بکن تا من هم آن کار را انجام دهم:

اگر می‌خواهی مانتویت را اتو کنم باید شامت را کامل بخوری یا اتاقت را مرتب کن تا من به تو دیکته بگویم یا… با فرزندمان داریم معامله می‌کنیم.

او کاری را انجام می‌دهد که ما می‌خواهیم، ‌در مقابل ما هم کاری را انجام می‌دهیم که او می‌خواهد.

پس برای ابراز محبت به فرزندمان باید خدمات بدون چشم‌داشت صورت گیرد, تا او کرامت را ببیند!

محبت را نمی‌‌توان خرید و فروش کرد, وقتی محبت ارزشمند و سازنده است که فرزندمان آن را بدون هیچ پیش شرطی به طور مطلق دریافت کند.

فرزندم تو را دوست دارم چه نمره ات ۲۰ باشد چه ده! تو را دوست دارم چون پاره تن من هستی!

مطالعه کنید: چکار کنم پسرم درس بخواند؟

مواظب باشیم شخصیت فرزندمان کودک نماند.

چندسال پیش مستاجری داشتیم که بعد از چند ماه کارشان به جدایی کشید.

یکی از مشکلات اصلی این جا بود که عروس خانم قادر به انجام کارهای ساده‌ی منزل هم نبود. کارهایی از قبیل گوشت شستن و غذا پختن و جارو کردن!

متاسفانه زندگی این تازه داماد و عروس به دلیل حمایت‌ها ‌و عدم توانمند شدن عروس خانم از هم پاشید.

اگر دختران ما کارهای منزل را از همان کودکی آموخته باشند, در زندگی مستقل خود کمتر دچار مشکل خواهند شد. (البته این مسئله به نوعی دیگر برای آقا پسرها هم مطرح است.)
در اولین روزهای تولد والدین مسئولیت انجام تمام کارهای نوزاد را دارند.

از تغذیه، تعویض پوشاک، حمام بردن،‌ حفظ نوزاد از گرما و سرما و…

هر چه می‌گذرد فرزندمان در انجام امور خودش تواناتر می‌شود. لذا باید بار بیشتری از کارهای خودش را به عهده او بگذاریم. کارهایی که او توانایی انجامش را دارد.
از طرفی با رشد فرزندمان دایره‌ی نیازهایش نیز رشد می‌کند.

نیازهای یک نوزاد در حد خوردن و عوض کردن پوشاک است و تامین لباس مناسب برای او, ولی نوجوان ۱۵ساله‌ی ما نیازهایی بسیار فراتر از این را دارد.

لذا باید سطح خدمات ما به تدریج رشد نماید.

به عبارت دیگر

باید فضا را برای ابراز توانایی‌های فرزندمان باز کنیم.

به عنوان مثال به مرور زمان مسئولیت پهن و جمع سفره را به عهده فرزندمان بگذاریم, یواش یواش شستشوی ظرف‌ها ‌را به او بیاموزیم, و بعد از یک سن کار با اجاق گاز و آشپزی را. خود این آموختن هم یک خدمت به فرزندمان هست.
این گونه فرزندمان می‌‌آموزد که چطور مسئولیت‌های ‌آینده‌ی خود را انجام دهد. فرزند ما (چه پسر و چه دختر) باید آماده زندگی مشترک در آینده‌ای ‌نزدیک باشد.

بخوانید: چگونه با فرزندمان دوست باشیم؟ وقت­ بگذاریم!

مادر نمونه

چگونه مادر نمونه باشیم : با یاددادن خدمت به دیگران

فرزند ما از ما یاد می‌گیرد که به دیگران خدمت نماید. اگر ما با عشق و علاقه به او خدمت کنیم،‌او هم می‌آموزد که به دیگران (درخانواده و در اجتماع) محبت کند.

اینچنین او بیشتر قدردان محبت‌های ما می‌شود.(چون خودش هم دارد از این طریق محبتش را به دیگران ابراز می‌کند)

برای تمرین دادن فرزندمان می‌توانیم فهرستی از کارهایی که او می‌تواند انجام دهد را آماده نماییم و او از میان آن‌ها انتخاب نماید که الان کدام کار را می‌خواهد انجام دهد! مثلا

  • شستن ظرف
  • آماده کردن ظرف¬های شام و پهن کردن سفره
  • آماده کردن مواد غذایی برای پختن غذا (مثلا پوست گرفتن یا تکه کردن سیب¬زمینی)
  • جمع کردن وسایل و مرتب کردن خانه
  • جارو زدن
  • مرتب کردن کمد خودش
  • خالی کردن ماشین لباس¬شویی و پهن کردن لباس¬ها
  • رسیدگی و آب دادن به گلدان¬ها
  • با توجه به توانایی¬ها و سن و سال فرزندمان فهرستی از کارهایی که می¬تواند انجام دهد را بنویسیم.

بخوانیم: راه‌های دیگر ابراز محبت به فرزند

فصل۳ تربیت به روش سلطان بانو

دریافت رایگان فصل سوم کتاب

لطفا جهت دریافت رایگان فصل سوم کتاب تربیت به روش سلطان‌بانو ایمیلتان را وارد نمایید.

ایمیل شما نزد ما امانت است.

لطفا منتظر باشید

باتشکر از حسن انتخابتان.
فایل فصل سوم به زودی به ایمیل شما ارسال می‌شود.

چگونه با کودک خود دوست باشیم ؟

برای دوست بودن با فرزندمان فقط داشتن محبت کافی نیست!
باید فرزندمان محبت ما را حس کند.

مقاله سوء برداشت فرزند به تفاوت بین واقعیت و ادراک پرداخته است.

شاید من فرزندم را خیلی دوست داشته باشم،‌ولی ممکن است فرزندم چنین ادراکی نداشته باشد!

برای دوست بودن با فرزند مان باید راهکارهایی را استفاده کنیم که او این محبت را حس کند.

تکنیک‌هایی برای مادر خوب بودن

برای مادر نمونه بودن باید به ریزه‌کاری‌هایی توجه کنیم.

ممکن است این کارها برای ما هزینه‌ی مادی نداشته باشد ولی موجب بهبود روابط ما بشود.

مثلا وقتی در عید نوروز برای فرزندمان لباس نو می‌خریم،‌ او معمولا  به این کار به عنوان یک وظیفه نگاه می‌کند و نه یک هدیه!

با خودش می‌گوید: پدرم،‌مادرم وظیفه دارند برایم شب‌های عید یک دست لباس بخرند!

حالا بیایید یک سناریوی دیگر را با هم مرور می‌کنیم:

  •  ما همین لباس را دو ماه زودتر بخریم،‌ بدون هیچ مناسبتی،‌
  • لباس  را کادو کنیم،‌
  • یک شب شام متفاوتی در خانه بپزیم،
  • چندتا شمع هم روشن کنیم،‌
  • و این لباس را با یک شاخه گل به فرزندمان تقدیم کنیم!
  • و بگوییم که این کادو را به او داده‌ایم که بگوییم دوستش داریم!

    هدیه

    هدیه، فرزند ، پرورش، محبت ، هدیه نقدی ، پرورش فرزند ، تربیت فرزند، محبت به فرزند٬

شاید اینکار هزینه‌ی چندان متفاوتی نداشته باشد،‌ ولی در نظر فرزندمان این لباس:

  • یک هدیه محسوب می‌شود،‌
  • نشانه‌ی محبت ما به او ،
  • و  باعث نزدیک‌تر شدن و رابطه‌ی بهتر بین ما!

مطمتنم شما خواننده فهیم و باهوش می‌توانید ده‌ها و صدها سناریوی خوب و اثر بخش در این زمینه طراحی کنید!

فقط نیاز به کمی وقت و فکر است!

مقالاتی از سایت ما هم به این مسئله پرداخته است که جهت ایده‌گرفتن به شما کمک خواهد نمود.

پیشنهاد می‌کنم در زمینه هدیه دادن حتما سری به مقاله‌ی  هدیه دادن راهی برای ابراز محبت به فرزندمان بزنید.

 

 

 

اگر دوست دارید کیفیت زمانی که در کنار فرزندتان هستید بالا برود،‌و بتوانید با زمان گذاشتن ،‌  محبت فرزندتان را جلب کنید،‌ خواندن مقاله چگونه با فرزندم دوست باشم ؟ چطور وقت‌هایی که با فرزندانمان هستیم، موثر باشد! به شما پیشنهاد می‌شود.

 

در این مقاله در مورد ریزه‌کاریهایی که در زمان بودن با فرزندمان باید رعایت کنیم صحبت نموده‌ایم.

 

  روش‌های ابراز محبت به فرزند را به طور مفصل در فصل چهارم کتاب “تربیت به روش سلطان‌بانو” مطالعه نمایید.  جهت اطلاعات بیشتر در مورد این کتاب روی عکس کتاب کلیک نمایید.

تربیت به روش سلطان بانو

خصوصیات یک مادر خوب: نمونه‌ای ‌از خدماتی که می‌‌توانیم به فرزندانمان ارائه کنیم:

چگونه مادر نمونه باشیم
ما به عنوان مادر نمونه باید چه خدماتی را به فرزندمان ارائه دهیم؟

خدماتی که فرزندمان قادر به انجام آن نباشد.

فرزند ما بعد از یک سالگی مقداری از کارهای خودش را باید خودش انجام دهد, سعی کنیم انجام آن کارها را به او واگذاریم.

مثلا فرزند شش ساله ما می‌تواند لباسش را کامل بپوشد, این کار را به خودش می‌سپاریم, ولی ممکن است دکمه‌ی سرآستینش را نتواند ببندد در اینجا ما کمکش می‌کنیم.

قانون خدمت به فرزند این است: کارهایی را برای فرزندمان انجام دهیم که خارج از توان او باشد. مثلا موارد زیر توصیه می¬شود:
• کمک به فرزندمان در انجام تکالیف سخت مدرسه
• درست کردن غذای مورد علاقه‌ی فرزندمان در روزهای خاص (مثلا روزهایی که امتحان سختی را داشته است)
• کمک کردن و پرستاری از فرزندمان هنگام بیماری
• راهنمایی به دخترتان در انتخاب لباس مناسب برای مهمانی
• تعمیر اسباب بازی‌های ‌فرزندتان

 

راهکارهایی برای مادر نمونه بودن و انجام خدمت ارزشمند به فرزندان در این نوشته ارائه شد.
امیدوارم با انجام این راهکارها فرزندتان شما را مادر نمونه بداند و قدردان زحمات و خدماتی که برایش می‌کشید باشد.

 

 

 

 

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم

چگونه فرزندی باادب داشته باشیم؟ *پنج راه برای تربیت فرزند با ادب

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم ؟ چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم ؟

همه ما دوست داریم فرزندانمان با ادب باشند،‌حرف‌شنوی داشته باشند و لااقل در برابر ما جبهه‌گیری نکند.

 

اگر شما هم دوست ندارید با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم کنید پیشنهاد می‌کنم این مقاله را بخوانید و به راهکارهای گفته شده در آن عمل نمایید تا فرزندی با ادب داشته باشیم .

چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم   : می‌توانید با وارد نمودن ایمیل خودتان کتاب الکترونیک ” والدین هوشمند،‌فرزندان همراه” را به رایگان دریافت نمایید.

دانلود کتاب الکترونیک والدین هوشمند فرزندان همراه

جهت دانلود کتاب ایمیل خود را وارد نمایید.

ایمیل شما نزد ما امانت است و فقط از آن برای اطلاع رسانی در مورد محصولات و مقالات سایت استفاده می‌کنیم.

Please wait...

با تشکر از شما!

لطفا ایمیل خودتان را بررسی نمایید.

چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم: چگونه با کودک حرف گوش نکن رفتار کنیم  ؟

تغییر رفتار فرزندان

وقتی می‌خواهیم فرزندمان راه رفتن را بیاموزد، باید نوع رفتارش را از چهار دست و پا رفتن به راه رفتن تغییر دهیم،

چه کار می‌کنیم؟

او راه رفتن ما را دیده است: یعنی نمونه‌‌های مناسب برای الگوگیری دارد!

ما او را تاتی می‌کنیم،‌ ولی قبل از آن موانع را از جلوی پایش بر می‌داریم،

در راه‌پله راه رفتن را به او نمی‌آموزیم،‌ تمرین را در آسان‌ترین موقعیت آغاز می‌کنیم،

‌کمکش می‌کنیم تا آنجا که می‌تواند روی پای خودش بایستد و  بعد با کمک ما آهسته آهسته قدم برداشتن را آغاز کند!

در طی این مسیر هم فقط موفقیت‌هایش را تحسین می‌کنیم، هر جا زمین خورد کمکش می‌کنیم و…

اگر همین مراحل را در تغییر رفتارهای دیگر فرزندمان انجام دهیم،‌ اخلاق و رفتار او بهبود می‌یابد و موجب میشود فرزندی با ادب داشته باشیم

در این مقاله این مراحل را بیشتر بررسی می‌کنیم.

 

 

چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم ؟ راه اول: ایجاد فضای سالم

یکی از دوستان نزدیک من دارای دو پسر دوقلو شد،‌ حدود شش‌ماه بعد از تولد فرزندانش،‌ مبلمان و میز نهار‌خوری و تعدادی از اثاث منزل (مانند گلدان‌های چینی تزئینی کنار پذیرایی) را به خانه‌ی پدرزنش انتقال داد و فضای خانه را برای بازی و تحرک فرزندانش باز نمود.

تا دیگر نگران از مبل بالا رفتن یا کثیف شدن صندلی‌ها و یا افتادن وسایل روی بچه‌ها نباشد. این روش صحیح و معقولی است.

ما باید فضای مناسبی را برای رشد و تربیت شدن فرزندمان ایجاد کنیم.

موانع رفتار درست را از پیش پای فرزندمان برداریم و راه را برای عادت کردن او به رفتارهای صحیح هموار کنیم.

ما وسایل خطرناک (مواد شوینده،‌چاقو‌ها و…) را از دسترس فرزندان کوچکمان دور می‌کنیم،‌

به همین صورت باید فرزندمان را از فضاهای مسموم نیز دور کنیم.

همینطور که ما اجازه نمی‌دهیم فرزندمان با افراد بی‌تربیت و نااهل (مثلا یک معتاد کارتن‌خواب) به صورت رودر رو صحبت کند، وظیفه داریم در فضاهای مجازی هم او را کمک کنیم!

مثلا دیدن یک فیلم که در آن فرزند خانواده نسبت به پدر و مادرش بی‌احترامی می‌کند،‌ یا این چنین بر داشت می‌شود که پسر کوچک خانواده بیش از پدر و مادر متوجه مسائل می‌شود و یا…

موجب بد آموزی فرزندمان می‌شود.

 

لذا در نوجوانی وسایل خطرزا برای فرزندانمان می‌تواند جنسش فرق کند.

در یکی از کلاس‌هایم تمام شاگردها (در سنین دبیرستان) موبایل هوشمند داشتند، در آن جمع فقط پرهام موبایل هوشمند نداشت. وضع مالی خانواده‌اش هم بد نبود، ولی والدینش از زمره والدین هوشمند بودند،‌ می‌گفتند فرزند ما در این سن نیاز به موبایل هوشمند ندارد.

جالب اینجاست که پرهام هم این موضوع را کاملا پذیرفته بود. این پذیرش در اثر ابراز محبت‌های متعدد والدینش شکل گرفته بود.

لطفا مطالعه نمایید: چگونه با فرزندم دوست باشم ؟

 

ما موظفیم تا حد امکان فضای سالم را در منزلمان حاکم کنیم،‌ اگردوست داریم فرزندمان اهل مطالعه باشد،

ولی تلویزیون مدام در منزلمان روشن است، فرزندمان وقتی برای کتاب خواندن پیدا نمی‌کند!

مطالعه کردن به معنای واقعی (خواندن  و درک مطلب کتاب و تجزیه و تحلیل آن) در مقابل تلویزیون کاری ناممکن است!

بهتر است برای مطالعه کردن فرزندانمان وقت مشخصی را تعیین کنیم و در آن زمان وسایل پرت کردن حواس فرزندانمان را خاموش کنیم!

اثرات جسمانی صفحت نمایش موبایل و تبلت و تلویزیون را در این مقاله ببینید: تبلت و کودکان

موارد زیادی از این فضاسازی‌ها را باید برای فرزندانمان ایجاد کنیم:

مثلا در احادیث بسیاری گفته شده است که محل خواب دختران و پسرانمان باید بعد از ده سال جدا باشد . یا فرزندان در اطاق خواب والدینشان نخوابند.

یا استفاده از کالای خواب مناسب جهت سلامت جنسی فرزندانمان کاری لازم است.

استفاده از  پتوی خیلی نرم خصوصا در سنین بلوغ مناسب نیست.  مطالعه نمایید: اثر کالای خواب

 

 

لطفا لحظاتی را به این فکر کنید که:

چه فضاهایی را می‌توانیم برای فرزندمان سالم‌سازی کنیم؟

چه موانعی را از پیش پای فرزندمان برداریم؟

 

چگونه فرزندی درسخوان داشته باشیم؟

 

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم ؟ راه دوم  : خودمان آن طوری باشیم که توقع داریم فرزندمان باشد!

من به شما و فرزندتان تبریک می‌گویم!

وقت‌گذاری شما خواننده‌ی عزیز برای مطالعه و بهبود عملکردتان، موجب می‌شود که فرزندتان هم به مطالعه و آموختن و به کارگیری مهارت‌های زندگی علاقه‌مند باشد.
ما از فرزندمان توقعاتی داریم:

  •  به مسائل دینی پایبند باشد.
  • دچار انحرافات اخلاقی و جنسی نشود.
  • دخانیات استعمال نکند.
  • برای بالا رفتن سطح علمی خودش تلاش کند.
  • به والدینش احترام بگذارد.
  • فداکار باشد.
  • عمرش را در شبکه‌های اجتماعی تلف نکند،
  • برای زندگی‌اش هدف داشته باشد و برنامه‌ریزی کند.
  • با اعضاء خانواده رفتاری با محبت و گذشت داشته باشد.

خود ما در هر یک از این موارد چطور رفتار نموده‌ایم؟ متوقع نباشیم فرزند ما در هر یک از این موارد بهتر از ما باشد.

مثال روشن و ملموس این سخن را می‌توانید در نوع پوشش دخترها و مادرانشان ببینید.

(فرض ما براین است که پوشش یک خانم در برابر بیگانگان ارزش است!)

کافی است نگاهی به دور و برتان بیاندازید. در اغلب موارد دختر‌ها آزادتر از مادرشان پوشش دارند.  راهکارهایی در تربیت دختران

یا به زندگی اطرافیانتان نگاه کنید،

مادر شوهرهایی که با خانواده‌ی همسرشان مشکل داشته‌اند اکنون با عروسشان هم مشکل دارند.

آیا رفتار ما با همسرمان مناسب است؟ مطالعه کنید: زندگی زناشویی بهتر

 

لطفا همین الان بنویسید که برای بهبود رفتارهای فرزندتان چه تغییراتی را باید در زندگی خودتان بدهید؟

 

آیا رفتارهای جنسی خود ما به عنوان والدین، رفتارهایی صحیح و سالم است؟ اگر نیست اول رفتارهای خودمان را اصلاح کنیم،‌ خواه یا ناخواه فرزندانمان از ما الگو می‌گیرند.

 

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم ؟  راه سوم تحسین و تقبیح دیگران

ما هر وقت با یک صحنه خوب مواجه باشیم یا صحنه‌ی بد عکس العمل نشان دهیم!

لااقل بگوییم این کار بد است, آن کار خوب است!

الگوها می‌توانند مثبت یا منفی باشند. یادم هست هر وقت پدرم فردی سیگاری را می‌دید،‌ به او تذکر می‌داد که این دود چیه که داری می‌خوری؟ یک آب‌نباتی،‌آجیلی چیزی بریز تو جیبت به جای سیگار کشیدن، بخور! اگر هم مثلا در ماشین بودیم و فرد سیگاری صدایش را نمی‌شنید،‌ باز همین حرف‌ها را می‌گفت.

این رفتار پدرم باعث شد تا خیلی‌ها با همین تذکرات ساده سیگارشان را ترک کنند،

علاوه‌بر این پسرهایش نه تنها سیگاری نشوند، بلکه تصویر منفی از سیگار در ذهنشان شکل بگیرد.

همین روش در مورد رفتارهای خوب هم اثر دارد  و می‌توانیم با این روش فرزندی با ادب داشته باشیم

اگر یک نفر دارد کار خوبی را انجام می‌دهد، آن کار را تحسین کنیم.

این تحسین یا تقبیح باعث شکل گرفتن ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها در نظر فرزندمان می‌شود.

این راه کار وقتی فرزندمان دارد تلویزیون می بیند, هم موثر است.

اگر ما با فرزندمان تلویزیون ببینیم, و وقتی یک بازیگر کار اشتباهی انجام می‌دهد,

مثلا با بزرگ‌ترش بد صحبت می کند, ما بگوییم این رفتار اشتباه بود, اثر تخریبی آن صحنه بسیار کم می‌شود.

البته باید دقت کنیم, اگر فرزندمان رفتار اشتباهی را دارد, و ما هم به او تذکر داده ایم و او نپذیرفته است, از این روش استفاده نکنیم.

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم: چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم

چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم

استفاده از این روش برای پیشگیری است نه درمان!

لطفا یکی –دو موضوع را پیدا کنید و در مورد آن از این روش برای اینکه ” فرزندی با ادب داشته باشیم ” استفاده کنید.

دقت کنیم بعضی وقت‌ها با بی‌دقتی والدین مطلب دقیقا برعکس رخ می‌دهد.

اگر نماز خواندن را یک ارزش می‌دانیم به هیچ وجه نباید از نماز خواندن بد بگوییم.

اگر فرزندمان جای نامناسبی دارد نماز می‌خواند،‌ یا زیاد نماز می‌خواند یا تند، نباید از نماز خواندنش ایراد بگیریم.

وقت دیگر به طور غیر مستقیم به او یاد بدهیم که جای مناسب نماز خواندن کجاست! و…

 

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم ؟ راه چهارم:  ارجاع فرزندمان به منابع دیگر

وقتی فرزندمان دارد راه رفتن را می‌آموزد، بعد از کمی تمرین ‌می‌توانیم به او بگوییم که یک دستش را به دیوار بگیرد و یک دستش را ما بگیریم.

این‌طوری وابستگی او به ما کمتر می‌شود،‌ می‌یابد که اگر ما هم نبودیم از دیوار کمک بگیرد و راه برود.منابع اطلاعاتی مناسب
همین‌طور در تربیت هم فرزندانمان لازم نیست همه چیز را از زبان ما بشنوند.

خیلی وقت‌ها می‌توانیم از یک دوست خواهش کنیم آنچه را که می‌خواهیم به فرزندمان بگوید. یا او را به یک کتاب خوب ارجاع دهیم.

اگر فرزند ما مطلبی را در یک کتاب بخواند (مثلا اثرات بازی‌های رایانه‌ای)‌ پذیرش بیشتری نسبت به این‌که همان مطلب را ما مستقیما به او بگوییم، دارد.
دقت کنیم فرزندمان را نباید به فرد یا نوشته‌ای که از صلاحیت آن مطمئن نیستیم ارجاع دهیم.

منابعی که فرزندمان را به آنها ارجاع می‌دهیم باید منابع درست و صحیحی باشد،‌

مثلا راهنمایی گرفتن فرزندمان از هم‌کلاسی‌هایش در مورد روابط با جنس مخالف می‌تواند به جای راهنمایی به چاه‌نمایی منجر شود!

 

چند لحظه تامل کنید: چه منابعی در این سن و سال  به درد فرزندتان می‌خورد؟

آنها را پیدا کنید،‌و در یک فرصت مناسب به فرزندتان معرفی کنید!

 

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم ؟ راه پنجم: کار مفید پیشنهاد بدهیم

خیلی وقت ها فرزند ما نمی‌داند به جای استفاده از تلویزیون و موبایل و شبکه‌های اجتماعی و وب‌گردی در اینترنت چه باید بکند! لذا دنبال این وسائل می‌رود.

برای کاهش اثرات مضر اینترنت به این مقاله مراجعه نمایید: روش‌های کاهش مضرات اینترنت برای کودکان

 

چگونه فرزندی با ادب داشته باشیم

به عبارت دیگر ما نتوانسته‌ایم زمان‌های خالی او را با کارهای مفید پر کنیم و او از بی‌کاری به کارهای غیر مفید و حتی اشتباه روآورده است.

برخی وقت‌ها فرزندمان شروع می‌کند به دعوا کردن با برادر یا خواهرش،‌ یا بهانه گرفتن و شیطانی کردن یا خراب کردن وسایل خانه  فقط به خاطر اینکه نمی‌داند وقتش را چطور بگذراند!

در این‌جا فهرستی از کارهایی که می‌توانیم فرزندمان را با آن مشغول کنیم ارائه نموده‌ایم، تا بر اساس جنس ، سن، روحیات و… فرزندمان جایگزین‌های مناسبی را برای او بیابیم.

۱٫ ورزش کردن: از ورزش‌های درون منزل استفاده بکنیم،‌ (مثل طناب زدن، استفاده از تردمیل یا…) یا اگر فرزندمان را به باشگاه می‌فرستیم از سلامت محیط باشگاه مطمئن باشیم.
۲٫ انواع کارهای هنری مانند: خطاطی،‌گلدوزی، منبت‌کاری، عکاسی حرفه‌ای از طبیعت و…
۳٫ درست کردن روزنامه‌ی دیواری برای اهل منزل،‌ می‌توانید درون واحد خودتان یا در تابلوی آپارتمان نصب کنید.
۴٫ انجام کارهای شخصی: مثل مرتب کردن کتابخانه و کمد خودش و…
۵٫ (مخصوص پسران) کمک به پدر در محل کار، اگر بتوانیم فرزندمان را در مغازه‌ای، شرکتی، یا… که زیر نظر خودمان یا آشنایانمان هست مشغول به کار کنیم (به شرط آن‌که از فضای اخلاقی آن مطمئن باشیم) بسیار در آینده‌ی فرزندمان موثر است. او برای پولی که خودش بابت دست‌مزد گرفته است ارزش قائل است، علاوه‌بر آن احساس شخصیت می‌کند.
۶٫ (مخصوص دختران) خیاطی،‌ قالی‌بافی و کاموا بافی

کارهایی که مناسب فرزندتان می‌باشد و می‌تواند در زمان فراعت خودش به آن کارها بپردازد چیست؟

 

در این مقاله راه‌هایی برای تغییر رفتار فرزندانمان را بررسی نمودیم. ضمن تشکر از اینکه این مقاله را تا انتها مطالعه نموده‌اید،‌ امیدوارم با انجام اقدامک‌های این مقاله ضمن حفظ رابطه‌ی محبت‌آمیز با فرزندانمان، رفتارهای آنان نیز بهتر و بهتر شود.

این مقاله برگرفته از فصل پنجم کتاب “تربیت به روش سلطان‌بانو” می‌باشد. درصورت تمایل به داشتن اطلاعات بیشتر  مطالعه این کتاب به شما توصیه می‌شود.

لطفا روی  عکس کتاب کلیک نمایید:

تربیت به روش سلطان بانو

 

 

برای خانواده وقت بگذاریم

چگونه با فرزندمان دوست باشیم؟ وقت­ بگذاریم!

با فرزندمان دوست باشیم و مهمتر از آن فرزندمان هم بداند دوستش داریم!

قبلا هم در این خصوص مطالبی را نوشته بودم:

بخوانید:هدیه دادن راهی برای ابراز محبت به فرزندمان  

بخوانید:سریع‌ترین راه ابراز محبت: محبت فیزیکی

 

این نوشتار هم راهکارهای دیگری برای ابراز محبت به فرزند را ارائه می‌دهد تا بیشتر با فرزندمان دوست باشیم

 

بهتر از اعتکاف در مسجدالنبی!

بهتر از اعتکاف در مسجد پیامبر

جالب است که طبق احادیث خداوند دوست دارد ما در کنار خانواده­ی خودمان بنشینیم تا در مسجد النبی اعتکاف کنیم.

جُلُوسُ الْمَرْءِ عِنْدَ عِیَالِهِ‏ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنِ اعْتِکَافٍ فِی مَسْجِدِی هَذَا(مجموعه ورام، ج‏۲، ص: ۱۲۲)

خیلی مهم است که ما  زمانی را برای حضور در خانه و در جمع فرزندان و همسر داشته باشیم.

متاسفانه در این زمانه اگر همه اعضاء خانه در منزل هم باشند, خیلی کم پیش می­آید که دور هم بنشینند و با هم هم کلام شوند.

فرزندمان باید سر تکالیف مدرسه بنشیند,

مادر باید دنبال غذا پختن و کارهای خانه  باشد و پدر هم اگر موبایلش اجازه دهد, به اخبار تلویزیون گوش بدهد.

اگر هم دور هم جمع شویم,

باید تلویزیون روشن باشد و سریال مورد علاقه­ی خانواده پخش شود!

پس کی می­خواهیم با فرزندمان دوست باشیم ، همدیگر را ببینیم و با هم حرف بزنیم؟

اگر می‌خواهیم با فرزندمان دوست باشیم باید برای این‌کار وقت مفید اختصاص دهیم.

در طول روز زمان‌هایی را برای بودن در کنار فرزندانمان (بدون وسایل دیجیتال )‌صرف کنیم.

برای مطالعه در مورد روش‌های کاهش اثرات وسایل دیجیتال این مقاله را مطالعه کنید.

 

 

با فرزندمان دوست باشیم: حداقل نگاهش کنیم!

به فرزندمان نگاه کنیم!

آنقدر این دستور ساده و بدیهی است که نمی‌دانم باید در موردش بنویسم یا نه!

نگاه کردن ساده‌ترین کاری است که می‌توانیم بکنیم.

یک لحظه چشم از موبایل و تبلت و تلویزیون و…بر داریم و به فرزندمان چشم بدوزیم.

با محبت به او لبخند بزنیم.

فکر کنید امروز او به دنیا آمده است.

نه ­تنها چشم به فرزندمان بدوزیم بلکه‌ با احساسمان هم به او رو کنیم،‌

یعنی قسمتی از وقتمان را به او اختصاص دهیم.

توجه یعنی رو کردن! به فرزندمان توجه کنیم یعنی صورتمان را به طرف فرزندمان بگردانیم،‌

هم سرمان را و هم روی فکرمان را!

کافی نیست به فرزندمان نگاه کنیم ولی دل و فکرمان دنبال موضوع دیگری باشد.

هر نگاه ما به فرزندمان (نگاهی محبت آمیزی که موجب خوشحالی او شود) معادل آزاد کردن برده در راه خداوند ارزش دارد.

إذا نظر الوالد إلى ولده فسرّه کان للوالد عتق نسمه (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏۱۵، ص: ۱۶۹)

یعنی یک نگاه محبت آمیز مانند آزاد کردن یک برده ارزش دارد!

نگاه ما می­تواند فرزندمان را تغییر دهد!

نگاه ما می­تواند بهترین مشوق فرزندانمان باشد.

حس دیده شدن آن­قدر قوی است که خیلی وقت­ها فرزند ما ترجیح می­دهد با انجام کار اشتباه هم توجه ما را به خود جلب کند, ولو با دعوا کردنش!

یعنی کار اشتباه می‌کند، با خواهرش دعوا می‌کند،بهانه‌می‌گیرد، غذا نمی‌خورد و… تا ما نگاهش کنیم!

بیاییم این نیاز را با محبت کردن و نگاه محبت ­آمیز داشتن پاسخ گوییم.

امروز یک ربع همه­ رسانه‌­ها (تلویزیون, موبایل, شبکه­‌های اجتماعی, کامپیوتر, …) را خاموش کنید,

دور هم جمع شویم و به همدیگر توجه کنیم!

برای خانواده وقت بگذاریم: با فرزندمان دوست باشیم

وقت گذاری عمومی

در هفته گذشته چند ساعت با خانواده بوده‌اید؟

لطفا زمان­‌هایی که سرمان توی موبایل یا نوت بوک و تبلت است را به حساب نیاوریم,

زمانی که فرزندمان در اتاق خودش است و ما در حال پای تلویزیون نشسته­‌ایم را هم حساب نکنید!

مادرها معمولا زمان بیشتری برای بودن با فرزندان دارند،‌

ولی فرزندان هم به محبت پدر و هم به محبت مادر نیاز دارند! برای بودن باهم باید برنامه‌ریزی کنیم،

مثلا زمان صرف غذا از بهترین زمان‌هایی است که می‌توان در جمع خانواده با هم بود.

با فرزندمان دوست باشیم : سر سفره پیش هم باشیم!

اگر ممکن است یک وعده­ غذایی را در نظر بگیرید (مثلا شام)‌ که تمامی اعضاء‌خانواده دور هم جمع شوند.

در زمان صرف غذا قانون‌های زیر را اجرا کنید:

  • رسانه‌ها تعطیل: تلویزیون خاموش، ‌موبایل‌ها خاموش یا بی‌صدا و دور از دسترس، تبلت‌ها و نوت‌بوک‌ها هم مزاحم نباشند!
  • در زمان صرف‌غذا هیچ‌کس حق عیب‌جویی ندارد! نباید هیچ حرفی که دیگر اعضاء خانواده را ناراحت می‌کند به زبان بیاوریم!
  • هر کس یکی دو اتفاقی که در طول روز برایش رخ‌داده است را تعریف می‌کند!

“امروز صبح که داشتم می‌رفتم مدرسه سر راه یک گربه‌ برای گرفتن کبوتر کمین ‌کرده بود من پریدم و کبوتر را فراری‌اش دادم.”

از این فضا استفاده کنیم برای گفتن سخنان محبت آمیز به فرزندان!

در همین زمان ظرف محبت فرزندانمان را لبریز از مهر خودمان بکنیم.

 

در این نوشتار راهکارهایی برای دور هم بودن و توجه به فرزندمان ارائه دادیم:

از ارزش بودن با فرزندامان گفتیم و روش‌هایی که برای این کار می‌توانیم به کار ببندیم.
در مقاله‌ای جداگانه در مورد وقت گذاری مخصوص یک فرزند صحبت می‌کنیم.

این مقاله برگرفته از فصل چهارم کتاب “تربیت به روش سلطان‌بانو” می‌باشد. درصورت تمایل به داشتن اطلاعات بیشتر  مطالعه این کتاب به شما توصیه می‌شود.

لطفا روی  عکس کتاب کلیک نمایید:

تربیت به روش سلطان بانو

 

هدیه

هدیه دادن راهی برای ابراز محبت به فرزندمان

هدیه دادن
یکی از راه‌هایی که از دیرباز بشر برای ابراز محبت به‌کار می‌برده است هدیه دادن است.

ما نیز برای ابراز محبتمان به فرزندمان می‌توانیم هدیه دهیم.

این نوشتار در مورد بیان راه‌کارهای هدیه دادن و موثر نمودن آن است.

مثل هر کار دیگر هدیه دادن هم فوت و فن‌هایی دارد که اگر رعایت نشود محبت ما به فرزندمان بروز نمی‌یابد.

چرا هدیه بدهیم؟

هدیه دادن باعث می‌شود ناراحتی‌ها و اختلافات بین ما و فرزندانمان کاهش یابد و از بین برود. کارکرد اصلی هدیه از بین بردن کدورت‌هاست.

(به فرمایش رسول رحمت صلی الله علیه و آله و سلم الْهَدِیَّهَ تُذْهِبُ الْغِلَّ: هدیه کدورت را می‌برد.)

خیلی وقت‌ها ما نمی‌توانیم از روش‌های دیگر محبتمان را به فرزندمان (مخصوصا در زمان نوجوانی) نشان دهیم.

هدیه دادن در این زمان‌ها فضا را عوض می‌نماید.

هدیه چه چیزی نیست؟

۱٫برطرف کردن نیاز هدیه نیست؟

ما هر روز وسایل زیادی برای فرزندانمان تهیه می‌کنیم:

از خوراک و پوشاک و لوازم التحریر و پول توجیبی و… ممکن است بگویید:

“خود این‌ها هدیه هست!”

هر روز فرزند از غذایی که پدر هزینه‌اش را تامین می‌کند و مادر زحمت پخت و پزش را می‌کشد استفاده می‌کند.

دیگر لازم نیست که مرتب یک چیزی را در جعبه بگذاریم و کادو کنیم و با سلام و صلوات تقدیم فرزندمان کنیم”

ولی واقعیت این است که این‌ها هدیه نیستند.

پول توجیبی هم که به فرزندمان می‌دهیم هدیه نیست!

چرا؟

چون ما به عنوان پدر و مادر موظفیم ( یک مقدار از لحاظ شرع یک مقدار هم از لحاظ عرف) که خوراک و پوشاک و هزینه‌ی تحصیل و … فرزندانمان را تامین کنیم.

نمی‌توان به فرزند سه ساله (یا سیزده ساله یا بیست و سه ساله) غذا ندهیم.

لذا برطرف کردن نیازهای فرزندمان هدیه دادن حساب نمی‌شود.

هدیه دادن وظیفه‌ی ما نیست!

۲٫معامله کردن با هدیه دادن تفاوت دارد!

به پسر ۱۲ ساله‌ام می‌گویم اگر درست را خوب بخوانی و معدلت بیش از ۱۸ شود برایت دوچرخه می‌خرم.

وقتی کارنامه را دادند می‌بینم معدلش ۱۸٫۷۵ شده است.

می‌روم دوچرخه برایش می‌خرم و به عنوان یک هدیه‌ی بزرگ تقدیمش می‌کنم!

ولی در حقیقت این هدیه نیست یک معامله هست.

او در قبال خوب درس خواندنش یک دوچرخه گرفته است.

این کار به خودی خود مشکلی ندارد و می‌توانیم با فرزندانمان هم معامله کنیم،

ولی هدیه دادن با معامله کردن تفاوت دارد.

(البته این‌که فرزندمان به‌خاطر این درس بخواند که ما به او دوچرخه دهیم می‌تواند انگیزه‌های درونی او را از بین ببرد و… که بحثی مفصل است

و در سیاست‌های تنبیه و تشویق باید به آن بپردازیم.)

۳٫هدیه دادن رشوه دادن نیست!

برخی اوقات می‌خواهیم فرزندمان یک کاری را بکند، بهش می‌گوییم این را بگیر و آن کار را بکن!

در حقیقت مثل معامله کردن ولی با این تفاوت که این‌جا اول کادو را می‌دهیم بعد ازش می‌خواهیم که کاری را انجام دهد یاترک کند!

پس نباید در قبال دادن هدیه منتظر انجام کاری از طرف فرزندمان باشیم.

۴٫هدیه دادن عیدی دادن نیست!

عیدی دادن هم مورد توقع فرزندماست!

در نوروز او متوقع هست که هدیه‌ای دریافت کند،‌ لذا خیلی ذوق‌زده نمی‌شود.

ولی اگر در روزهای معمول هدیه دادن را انجام دهیم محبت و صمیمیت بیشتری بین ما و فرزندانمان ایجاد می‌شود.
در جشن تولد هم فرزند متوقع است که از شما کادوی بگیرد،

لذا کادوی جشن تولد را هدیه (به این معنا که در اینجا مد نظر ماست) ندانید.

هدیه باید غیر منتظره باشد!

چگونه هدیه بدهیم؟

خیلی وقت‌ها هدیه دادن می‌شود وظیفه‌ی ما!‌هدیه دادن

 هدیه‌ای که ما به خاطر انجام وظیفه بدهیم دیگر هدیه نیست!‌

انجام وظیفه هست،

لذت و شور و شوق ندارد.

فرزندان هم به آن عادت می‌کنند و کارکرد افزایش محبت را ندارد.

ارزش هدیه یک طرفش مربوط به نوع رفتار ماست.

اگر هدایا را کادو کنیم،

طی یک مراسم خانوادگی آن را به فرزندمان بدهیم و این کار را همراه با ابراز محبت به وسیله‌های دیگر (مثلا بغل کردن و بوسیدن فرزندمان ) انجام دهیم،‌ محبت بین ما و آن‌ها افزایش می‌یابد.

مطالعه نمایید: روش‌های ابراز محبت فیزیکی

در غیر این صورت فرزند ما ناخودآگاه هدیه را هم جزوی از وظایف ما می‌داند.
پیشنهاد می‌کنم:

از این پس هر وقت می‌خواهیم هدیه دهیم، آن را در یک بسته‌بندی شیک کادو ‌کنیم، و در یک مراسم به فرزندمان تقدیم کنیم.

منظور از مراسم می‌تواند دعوت از پدر و مادر خودمان یا همسرمان باشد و یا فقط اعضاء خانواده خودمان سر شام با روشن کردن شمع و پوشیدن لباس‌های تر و تمیز‌تر و اعلام اینکه می‌خواهیم به فرزندمان هدیه دهیم!

همین کارهای به ظاهر ساده باعث می‌شود که فرزندمان بداند هدیه دارد دریافت می‌کند و نه یک خدمتی که هر روزه هست! به عبارت دیگر

هدیه باید به صورت خاصی تقدیم شود.

 

مطالعه نمایید: هدیه نقدی خوب است یا بد؟

ارزش مادی هدیه‌ چقدر باشد؟

واقعیت این است که ما می‌خواهیم هدیه دهیم تا از این طریق فرزندمان محبت ما را لمس کند!

ممکن است یک شاخه گل ۵هزارتومانی اگر با عشق و علاقه و محبت به فرزندمان تقدیم شود،

این محبت را برساند، ‌ولی یک سرویس طلای چند ده ملیون تومانی این پیام را منتقل نکند!

پیشنهاد من این است که به ارزش ریالی هدیه نگاه نکنید ولی تا آنجا که می‌توانید هدیه دهید،‌

به فرمایش مولای متقیان علیه السلام اگر می‌توانید هر روز هدیه دهید!

(إِنْ قَدَرْتُمْ کُلَّ یَوْمٍ یَعْنِی تَهَادَوْا: اگر می‌توانید هر روز این‌کار را انجام دهید.)

تمرین:

از آخرین باری که فرزندتان هدیه‌ای داده‌اید چقدر گذشته است؟
• برای فرزندتان هدیه‌ای را در نظر بگیرید و فکر کنید چطور آن را کادو نمایید و چگونه به فرزندتان بدهید تا بیشتر خوشحال شود؟

 

اگر می‌خواهید مطالعه بیشتری در زمنینه راه‌های ابراز محبت به فرزند داشته باشید،‌ مطالعه فصل چهارم کتاب “تربیت به روش سلطان بانو” توصیه می‌شود.
جهت تهیه این کتاب روی عکس کتاب کلیک نمایید:
تربیت به روش سلطان بانو

تماس فیزیکی سریع‌ترین راه ابراز محبت

سریع‌ترین راه ابراز محبت: محبت فیزیکی

[blog style=”def” cols=”2″ posts_per_page=”15″ offset=”0″ pagination=”no” ad_id=”0″ ad_repeat=”yes”]

ابراز محبت فیزیکی یکی از سریعترین و موثرترین راه‌های ابراز محبت به فرزندان می‌باشد.

اگر شما یا همسرتان هم جزو آن دسته افرادی هستید که سرتان خیلی شلوغ است

و کارهای زیادی برای انجام دادن دارید،

خواند این مقاله را از دست ندهید،‌

برای افرادی هم که سرشان خلوت هست و وقت باز دارند راه‌های ارائه شده در این نوشتار ارزش خواندن و امتحان کردن را دارد.

من فرزندم را دوست دارم” همین کافی نیست؟

واقعیت این است که پدر و مادرها فرزندانشان را دوست دارند،‌

ولی خیلی وقت‌ها نمی‌دانند و یا نمی‌توانند و یا فراموش می‌کنند محبتشان را به فرزندانشان ابراز کنند.

ما آنقدر در زندگی خودمان غرق هستیم،

که معمولا از یاد می‌بریم که فرزندانمان به محبت ما (شما بخوانید ابراز محبت ما!) نیاز دارند.

محبتی که در قلب ما باشد کافی نیست ما باید به نحوی رفتار کنیم که فرزندانمان طعم محبت ما را بچشند.

از من می‌پرسند مگر بشر در طول هزاران سال زندگی نیاز به شناخت این راه‌ها داشته است؟

واقعیت این است که تغییر زندگی در این سال‌ها و زمان کمی که اکثر والدین همراه  فرزندشان هستند،

بر ابعاد ماجرا افزوده است.

ساعات حضور همه اعضاء خانواده در خانه دارد هر روز به بهانه‌های مختلف کاهش می‌یابد.

از طرفی کیفیت زمان هم دائما در حال کاهش است.

تلویزیون،‌ماهواره، رایانه، موبایل و این اواخر شبکه‌های اجتماعی دارند توجه ما را می‌ربایند و

ما ساعت‌های زیادی را به دنبال حل مشکلات مالی و ارتقاء سطح رفاه خانواده‌ هستیم،

اگر محبتم را ابراز نکنم چه اتفاقی می‌افتد؟

مشکل آن‌جا به بحران تبدیل می‌شود که بندرت فرزندمان علنا می‌گوید که “چرا ما او را دوست نداریم؟”

معمولا وقتی فرزند محبت کافی را دریافت نکند مشکلات شروع می‌شود،

در سنین پایین‌تر بچه بی‌قراری می‌کند،

بداخلاق می‌شود،

بهانه‌گیر می‌شود،

کمی‌ که بزرگ‌تر شد درسش رانمی‌خواند،

وقت کشی می‌کند،

تمرد می‌نماید،‌

در نوجوانی ما را طرد می‌کند

و در بزرگ‌سالی….

 

مشکلاتی که در اثر کم ابراز شدن محبت به فرزندانمان رخ می‌دهند مبحثی مجزا و مفصل است که به خواست خداوند در نوشتاری دیگری به آن می‌پردازیم.

راه‌های ابراز محبت

برای ابراز محبت ما می‌توانیم از روش‌های مختلف استفاده کنیم،‌

هر روش مزایا و محدودیت‌های خاص خودش را دارد.

از طرفی هر یک از ما به یکی از این روش‌ها بیشتر خوگرفته‌ایم.

مثلا هدیه دادن، زمان گذاشتن و صحبت کردن، انجام یک کار برای طرف مقابل و…

ولی در این نوشتار به روشی می‌پردازیم که خیلی آسان و بدون مقدمه می‌توان در چند ثانیه آن را انجام داد.

سریع‌ترین و بی‌مقدمه‌ترین راه! ابراز محبت فیزیکی

چه کنیم تا در کوتاه‌ترین زمان، فرزندمان بداند ما دوستش داریم؟

چطور محبتمان را به فرزندمان بی‌هیچ بهانه‌ای ابراز کنیم؟

خیلی راحت محبتمان را با تماس فیزیکی به فرزندمان ابراز کنیم.

البته این کار بسته به سن فرزند، جنس فرزند،‌اینکه توسط پدر یا مادر ابراز می‌شود،

فرهنگ جامعه، محل ابراز محبت (مثلا در مقابل دوستان فرزندتان یا در منزل) و ده‌ها مورد دیگر شکل‌های مختلفی به خود می‌گیرد.

مثال‌هایی از این ارتباط را در زیر مرور می‌کنیم.

قطعا شما بنابر شرایط خودتان،  فرزندتان و فرهنگ خانوادتان نیاز دارید این فهرست را بازنویسی و مواردی را حذف یا اضافه  نمایید:

  • در ابتدای تولد نوزاد را به آغوش مادر می‌دهند تا از همان لحظات اولیه این رابطه‌ی محبت‌آمیز برقرار می‌شود. لمس نوزاد،‌در همان ابتدای تولد نقش اساسی و اصلی در شکل‌گیری این رابطه دارد.
  • بغل کردن فرزند (از نوزادی تا ….) همیشه حس محبت را به فرزندانمان منتقل می‌کند.
  • فرزندمان را می‌بوسیم!
  • پدران معمولا کودکان را به بالا می‌اندازند،‌ دست‌کودک را می‌گیرند و او را دور خودشان می‌چرخانند، چهاردست‌و پا راه می‌روند و فرزند را روی کمر خودشان می‌نشانند، …
  • با نوجوانمان دست بدهیم!
  • (مخصوص پدر‌ها) با پسرمان کشتی می‌گیریم!
  • هنگام موفقیت به شانه‌ی فرزندمان می‌زنیم!
  • وقتی در خیابان کنارمان راه می‌رود به او تنه می‌زنیم.

شاید بگویید من از این روش‌ها (لااقل برخی از این روش‌ها) استفاده می‌کنم،

سوال اینجاست که در یک هفته گذشته چند بار به این طریق به فرزندتان ابراز محبت نموده‌اید؟

البته میزان استفاده از این روش ابراز محبت  در شرایط مختلف متفاوت است.

یک نوزاد نیاز دارد هر ساعت توسط مادر بغل شود و علاوه بر خوردن شیر ظرف وجودش از محبت مادر پر شود،

ولی یک پسر نوجوان شاید هفته‌ای یک‌بار توسط پدر به این شیوه مورد محبت قرار گیرد.

(البته وقت‌هایی که از دست فرزندتان عصبانی می‌شوید و با لگد یا مشت تماس فیزیکی برقرار می‌شود را در این شمارش لحاظ نفرمایید!!!)

برای این‌که از این راه ابراز محبت بهترین نتیجه را بگیریم

،‌زمان‌هایی را در طول روز ( در اکثر مواقع باید به طور روزانه با فرزندمان بااین روش ابراز محبت کنیم)‌ تعیین می‌کنیم که به فرزندمان ابراز محبت کنیم

مثلا اگر پدر خانواده هستید و سر کار می‌روید صبح ها هنگام خداحافظی و شب یا عصر هنگام ورود به منزل،

یا اگر مادر هستید: صبح‌ها زمان بیدار شدن فرزندتان و شب قبل از خوابیدن.

سعی می‌نماییم در این زمان‌ها تماس فیزیکی با فرزندمان داشته باشیم.

مثلا فرزند خردسالتان را در آغوش بگیریم،  ببوسیم و جملات محبت آمیز به او  بگوییم.

این روش‌ را برای مدت یک هفته استفاده نمایید و سپس نتیجه‌ی کار را ببینید.

محدودیت‌ها

قطعا این روش ابراز محبت مانند دیگر روش‌ها محدودیت‌هایی دارد.

باید دقت کنیم اگر فرزندمان از این روش خوشش نمی‌آید از آن استفاده نکنیم:

  • اگر رابطه‌ی ما با فرزندمان خیلی بد است، استفاده از این روش اصلا توصیه نمی‌شود. چون آمادگی پذیرش آن از طرف فرزندمان وجود ندارد.
  • دقت نمایید نوجوانان خصوصا پسران در دوران بلوغ دوست ندارند در مقابل دوستانشان درآغوش گرفته شوند. در این مواقع باید به روش‌های دیگر محبتمان را ابراز نماییم.
  • مکان و زمان در ابراز محبت به شیوه‌ی تماس فیزیکی خیلی مهم است:
  • کودکان معمولا از این روش استقبال بیشتری نشان می‌دهند.
  • دختران (خصوصا نسبت به مادرشان) غالبا پذیرای این محبت هستند.

توصیه

اگر می‌خواهید در کوتاه مدت بتوانید رابطه‌ی خودتان با فرزندانتان را بهبود دهید،

پیشنهاد می‌کنم زمان‌های معینی در روز را تعیین کنید

و در آن‌ها با توجه به سن، جنسیت و شرایط فرهنگی خانواده، فرزندانتان را در آغوش بگیرید

یا به گونه‌ی دیگری لمس نمایید. این کار را هر روز به مدت یک هفته تکرار نموده و اثرات آن را ببینید.